Όταν το ψέμα βαφτίζεται “αλήθεια” – Η πραγματικότητα πίσω από τις βιτρίνες

Τους τελευταίους μήνες, και καθώς πλησιάζουν οι εκλογές του Σωματείου, παρακολουθούμε ένα επικοινωνιακό παραλήρημα από την αυτοαποκαλούμενη “ομάδα αλήθειας” της ΔΑΚΕ. Ανακοινώσεις με μεγάλες κουβέντες, υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και επιθέσεις σε κάθε φωνή που τολμά να μιλήσει διαφορετικά. Όμως, όσο κι αν προσπαθούν να “φωτογραφίσουν” μια ψεύτικη εικόνα επιτυχίας, η πραγματικότητα στον χώρο εργασίας είναι αμείλικτη και δεν κρύβεται.

📌 Η αλήθεια των εργαζομένων

Είναι άλλο να ζεις την καθημερινότητα του χώρου και άλλο να τη σχολιάζεις από το γραφείο. Όσο κάποιοι επικοινωνούν “παρεμβάσεις” και “διεκδικήσεις” σε δελτία τύπου, οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με:

Τραγική έλλειψη προσωπικού: Οι 30 νέοι οδηγοί δεν καλύπτουν καν τις βασικές ανάγκες. Οι συνάδελφοι τρέχουν καθημερινά χωρίς ανάσα.

Κατάρρευση των υποδομών υγιεινής & ασφάλειας: Τουαλέτες σε άθλια κατάσταση, εγκαταστάσεις χωρίς συντήρηση, τραγική αμέλεια από εργοδότες και συνδικαλιστική ηγεσία.

Απλήρωτα ρεπό, άδειες στον αέρα, πλήρης ανισότητα: Εργαζόμενοι που δεν παίρνουν τα δικαιούμενα ρεπό, κανονικές άδειες, αιμοδοτικές. Ταυτοχρόνως, “ημέτεροι” απολαμβάνουν ειδική μεταχείριση.

⚠️ Από τη διεκδίκηση... στα βολέματα

Είναι ντροπή να μιλάμε για “ισότητα” και “εκπροσώπηση” όταν το προεδρείο του σωματείου: 

Τοποθετεί ανθρώπους της παράταξής του σε θέσεις “κλειδιά”. Χρησιμοποιεί τον συνδικαλισμό ως εργαλείο ελέγχου, όχι προάσπισης. Μετατρέπει τις εσωτερικές διαδικασίες σε μηχανισμό εξυπηρέτησης. Αυτή δεν είναι δημοκρατία. Είναι ιδιοκτησιακή λογική και συνδικαλισμός του κομματικού σωλήνα.
 

🕵️ Ο “σερίφης” και το καθεστώς φόβου

Σε όλα τα παραπάνω, έρχεται να προστεθεί ένα νέο φαινόμενο: το ανελέητο “κυνήγι” εργαζομένων με αναφορές και αυθαίρετες πρακτικές. Χαρακτηριστική περίπτωση, ο επόπτης Χαυτείων, ο οποίος: Αυτοβαφτίστηκε “αρχιεπόπτης”, χωρίς επίσημη ιδιότητα. Μοιράζει αναφορές σε εργαζόμενους με αυθαίρετα κριτήρια. 

 Επιδεικνύει αυταρχική συμπεριφορά, επιβάλλοντας καθεστώς φόβου και πειθάρχησης.

Όλα αυτά φυσικά, με την ανοχή και κάλυψη των προϊστάμενων και της διοίκησης. 

❓ Πού είναι το Σωματείο;

Η αποστολή ενός Σωματείου δεν είναι να φωτογραφίζεται σε συναντήσεις, ούτε να διαφημίζει ΣΣΕ που δεν υπέγραψε και δεν διαπραγματεύτηκε.

Είναι να προστατεύει τους εργαζόμενους, να δίνει μάχες για ισότητα και να στέκεται απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία, είτε εργοδοτική είτε εσωτερική. Όταν δεν το κάνει, δεν είναι ανίκανο. Είναι συνένοχο.

✊ Η επόμενη μέρα δεν μπορεί να έρθει από τα ίδια πρόσωπα

Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Οι εργαζόμενοι αξίζουν: 

Συνδικαλισμό ανεξάρτητο, όχι ελεγχόμενο.

Ίσα δικαιώματα, όχι παραγοντισμό.

Πραγματική εκπροσώπηση, όχι ρουσφέτια και κομματικά μαγαζιά.

Δεν ζητάμε θαύματα. Ζητάμε δικαιοσύνη, διαφάνεια και σεβασμό. Και αυτά δεν τα προσφέρουν όσοι σήμερα σιωπούν ή συντηρούν αυτό το τοξικό σύστημα.